Пяшчота

Калі пяшчота не баліць
Прыносіць бадзёрасць думкі
Яна падымае і ратуе як крылы матыля
Гэта ласка.
Галюцыніруе дрыготкай
І раздражняе словам «яшчэ»
Каб стагнала на рэцэптарах падэшваў
шэпчучы
Не спыняйся
Я прагну
Тваю прастору пампаваць у мяне
На кончыках пальцаў
падэшвамі ног
плоскасцямі цела
Выцягнутага ў гамаку інтымнага пагляду
шчыльна прылягаючага
Да нашых усмешлівых веек.
Метамарфоза цноты.

Я не ведаю, калі
Пьета перастала плакаць
Абвергла дагматы рэлігіі
Папяровыя слёзы перасталі быць белымі
сталі жывымі
Сумныя лядашчыя думкі
пачалі цвярдзець
Ты ад перанасычэння ўцвярдзення свету
Пагаднілася з катамі сына
Поўная любові ніколі не выпрабаванай
Падзялілася ёю з самымі маленькімі
Якім больш патрэбна каханне
Што рухае прыватныя мікракосмасы
з малымі дыяметрамі выпрабаванняў
Кожны дзень ён сустракае Мадонну і Нёбу
Як яны ходзяць рука ў руку
У рэлігійным экстазе
Ступаючы па зямлі
А тая цвярдзее з кожнай хвілінай
Неправеранай усмешкі